Chapter one.

Tak wiem, że to dla was szok. Rozdział? Tak szybko?
No tak, tak szybko  Pomyślałam sobie: Wczoraj napisałyście tyle komentarzy, a co tam jebnę wam rozdzialik, taka niespodzianka ☺
- Będziesz za mną tęsknić - Zapytał trzymając moją twarz w dłoniach
- Bardzo - Uśmiechnęłam się do niego, a on czule pocałował mnie w usta
Razem z Lolą wyjeżdżamy do Londynu. Odwiedzić znajomych. Gdyby nie Justin to pewnie bym tam zamieszkała, ale widujemy się rzadko a przecież mieszkam obok, to co by było gdybym mieszkała na innym kontynencie?
- Przyjadę do was jak tylko skończymy dawać koncerty - Pocałował mnie znowu - Obiecuje
- Kocham cię - Przytuliłam się do niego
- Matko, mogli byście sobie darować - Powiedziała z obrzydzeniem Lola - Nie żebym miała coś przeciwko związkom, ale Justin, chociaż byś udawał że ci zależy - No tak, Lola nie znosi Justina
- Przypomnij mi że mam znaleźć jej chłopaka - Powiedziałam uśmiechnięta
- Jasne! - Objął mnie ramieniem - Pozdrów Harrego - Harry Styles, dobry przyjaciel Jusa 
- mhm... - Cmoknęłam go jeszcze na pożegnanie i udałam się w stronę odprawy.
Po jakimś czasie siedziałyśmy w samolocie.
- Przypomnij mi dlaczego nie zamieszkamy w Londynie - Zwróciła się do mnie Lola
- Bo kocham Justina - Lola naśladowała mnie poprzez poruszanie ustani
- Ale on ciebie nie. Posłuchaj, wiem że się przyjaźnimy i dlatego to powiem. - Nabrała powietrza - Justin to kretyn, czy ty naprawdę wierzysz że mógł by kochać kogoś innego niż siebie? 
- Po prostu go nie lubisz
- Tak, ale mam powód. Zobaczysz, jeszcze będziesz przez niego płakać, a ja jeszcze ci powiem "A nie mówiłam"
- Jeśli tak będzie, to możesz to powiedzieć ile razy tylko będziesz chciała - Nie wierzyłam by Justin mógł mnie zranić
Podróż minęła nie najgorzej. Po kilku godzinach byliśmy już w Londynie.
- Obiecali że przyjadą - Marudziła Lola
- Może się spóźnią - Rozejrzałam się w poszukiwaniu znajomych twarzy
- Charlie - Ktoś wskoczył mi na szyję 
- Louis - Zatopiłam się w torsie przyjaciela
- No Tomlinson, masz szczęście że przyjechałeś - Odezwała się Lola
- Lola - Wypuścił mnie z uścisku i podbiegł do mojej przyjaciółki, którą zawsze lubił najbardziej
- Gdzie reszta? - Zapytałam
- Masz na myśli Harrego? - Zapytał podejrzliwie 
- Między innymi
- O nie udawaj, wszyscy wiemy że to z nim stęskniłaś się najbardziej - Posłał mi wymowny uśmiech
- No na pewno nie za tobą - Powiedziałam z cwaniackim uśmieszkiem

Nie gadaliśmy długo, od razu udaliśmy się do samochodu, a nim do domu chłopaków. Budynek nie zmienił się w ogóle. Był jak zawsze duży i nowoczesny, ale biło od niego ciepło. Prawdziwy dom, można powiedzieć rodzina, ale jednocześnie dom wariatów. Kochałam to miejsce, tu naprawdę czułam że żyję. Londyn, już w moim DNA zapisali że będę tu mieszkać. Jeszcze nie wiem kiedy, ale tu zamieszkam.
Wysiadłam z samochodu i sama udałam się do wejścia. Drzwi jak zawsze nie był zamknięte na klucz.
- Dlaczego wy nigdy nie zamykacie... - Odwróciłam się by powiedzieć to Louisowi, ale poczułam jak wpada na mnie co najmniej trzech chłopaków
- Nasza ulubiona dziewczyna Justina - Zayn mocno mnie przytulił
- Ale się stęskniłam - Zaczęłam wszystkich przytulać.
Najpierw Zayn, potem Liam, Niall i na końcu Harry. Nie przytuliłam go od razu. Stanęłam na z nim twarzą w twarz i nic nie mówiąc zlustrowałam go spojrzeniem.
- Oj... no chodź tu - Nie wytrzymał, podniósł mnie lekko do góry i razem ze mną na rękach obrócił się o 360 stopni
- W ogóle się nie zmieniłeś - Powiedziałam kiedy postawił mnie na ziemi
- Jak to nie? - Oburzył się - Wyprzystojniałem!
- Taa... jasne - Poczochrałam mu włosy
Po jakimś czasie dołączyli do nas Louis i Lola. Wszyscy rozsiedliśmy się w salonie. 
- Co z Justinem? Zgubiłyście go na lotnisku? - Zapytał Louis
- Musiał zostać. No wiecie fanki, koncerty, wywiady - Spuściłam lekko głowę - W każdym razie obiecał że przyjedzie jak znajdzie czas - Ogarnęłam się żeby nikt nie zobaczył że mi przykro
- No trudno - Wzruszył ramionami Zayn - Taka cena sławy
- No jasne cena sławy. Szuka wymówki żeby się zabawić - Parsknęła Lola
- Ona dalej go nie lubi - Zapytał Niall
- Mało powiedziane - Odpowiedziała moja przyjaciółka
Pójdę się rozpakować - Oznajmiłam i ruszyłam schodami na górę. A potem do pokoju który był obecnie moim pokojem. Otworzyłam walizkę przyniesioną przez chłopaków z samochodu i zaczęłam się rozpakowywać. Zajęło mi to jakieś 30 minut.
Usiadłam na łóżku z telefonem w ręku i wykręciłam numer Justina. Kolejne sygnały i nic. Dzwoniłam chyba 10 razy. Miałam zadzwonić znowu, ale usłyszałam pukanie.
 - Co robisz? - Do pokoju wszedł Harry
- Nic - Wzruszyłam ramionami
Chłopak podszedł do mnie i położył się za mną na łóżku tak że przez ramie widział co robię na telefonie
- Nie odbiera - Stwierdził 
- Nie to nie tak po prostu... - Próbowałam zaprzeczyć, ale poco mam okłamywać samą siebie - Nie odbiera - Poddałam się i przyznałam mu rację
- Na pewno jest zajęty - Pocieszał mnie
- Jak zawsze ostatnio - Spuściłam głowę - Z tobą jest inaczej. Zawsze gdy tu jestem masz dla mnie czas, kiedy się nudzę ty rzucasz wszystko i organizujesz mi jakąś rozrywkę - Położyłam się obok niego - Z Justinem tak nie jest. Dla niego ważniejsza jest sława i fanki a na pierwszym miejscu stawia siebie. Bo najważniejszy jest on. - Nie odpowiedział, tylko mnie przytulił
- Nie martw się, ja zawsze znajdę dla ciebie czas
- No widzisz... on nigdy mi tak nie powiedział
- Justin to mój przyjaciel i w ogóle, ale on ma trochę inne priorytety. - Popatrzył mi w oczy - Ja na pierwszym miejscu stawiam przyjaciół a dopiero potem, gdzieś po środku jest sława. On sławę ma na pierwszym miejscu a dla przyjaciół pozostawia sam koniec
- Hm... tego właśnie potrzebowałam, przytulenia od Harrego - Jego usta wykrzywiły się w uroczy uśmiech a w policzkach wyskoczyły dołeczki
- Zawsze do usług - Położyłam głowę na jego rozgrzanym torsie. Przepełniona zapachem jabłkowego szamponu zasnęłam...